Sei hilabetez egun, sei hilabetez gau. Begiak ireki eta paisai erraldoia ageri da gure aurrean, gizakiaren eraldaketarik gabe, sumendiak, glaziarrak, pitxadurak, urjauziak, basalto arroka bolkanikoak... berdeguneekin nahasten dira, izugarria da. Lurralde guztia zaurituta egongo balitz ageri da, kota aldaketa pitxadura eta zulo erraldoiekin. Ura ere presente dago, glaziar ikaragarriak, kasakadak, ibaiak...
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV8aohe7n32bhYMV6AJAlxQRJlhzI8QV3D8e0vaOzHz5bSq0ofO9imnQhyphenhyphenXjQ6d_AabR-vMv2Hwia1Ejzq8ahNodT28Kl7RrX9UXjl0d2ne0bHkeFK7oFkQ43HTNzp7zNMkqXRChgy3sM/s320/islandia.jpg)
Baina zehozer paisai horretatik ateratzen gaitu, Reikiavik, Islandiako hiriburua alegia. Bertan gizakiaren presentzia ugariagoa da, hala ere, laku handi bat nagusitzen da espazio publiko printzipal gisa, irla osoan aurkitzen den paisai hori beti buruan edukita.
Bidaiatzeko irrikitan usten naute teorika hauek, cuatro telebistako callejeros viajeros programa bezalaxe. Izugarria da inguruan daukagun mundua, liluragarria benetan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario